ប្រវត្តិជីវិត ហោណាំ ហុង

១០១ថ្ងៃ

កាដូដ៏មានតម្លៃបំផុតពីមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ពិតប្រាកដិ មិនមែនគេអាចផ្តល់អ្វីៗដែលយើងចង់បានមកឱ្យយើងនោះ ទេ តែគឺជាការដែលគេអាចទទួលយកគ្រប់យ៉ាងដែលជា យើងដោយពេញចិត្ត។

ខ្យល់ដង្ហើម

"កាលដែលត្រូវទទួលស្គាល់ការពិតវាជាមេរៀនដ៏ឈឺចាប់បំផុត ប៉ុន្តែកាលដែលបន្លំខ្លួនរស់នៅជាមួយនឹងភាពមិនពិត យើងនឹងរស់នៅជាមួយការឈឺចាប់នោះជារៀងរហូត! ការឈឺចាប់នឹងធ្វើឲ្យយើងបានរៀនសូត្រ ចំណែកភាពសប្បាយ រីករាយ ពេលខ្លះវាធ្វើឲ្យយើងភ្លេចខ្លួន គឺភ្លេចរៀនក្នុងការត្រៀម ទទួលការឈឺចាប់ម្តងទៀត! រឿងដែលយើងឆ្លងកាត់រហូតមក វាសុទ្ធតែជាមេរៀនដែលត្រូវរៀន ប៉ុន្តែទម្រាំតែយើងបានដឹងថានោះជាអ្វីដែលជីវិតបង្រៀនយើង វាក៏សឹងតែអស់ពេលដើម្បីរៀនសូត្រទៅហើយ!"

សត្រូវទី១

រស់នៅក្នុងសង្គមមនុស្ស ចួនកាលយើងខឹងនឹងមនុស្ស នៅជុំខ្លួនដោយគ្នាគ្មានកំហុសសោះ នោះព្រោះតែយើង ស្រឡាញ់ខ្លួនឯងពេក ប្រកាន់ផ្តេសផ្តាសច្រើនពេក និងរហ័សយល់ខុលខ្លាំងពេកដែរ។

ដំណើរស្វែងរកខ្លួនឯង

"កុំធ្វើជាខ្លួនឯង “ដើម្បីតែខ្លួនឯង” បើខ្លួនឯងល្អត្រឹមត្រូវហើយ ចូរបន្តធ្វើជាខ្លួនឯងតទៅទៀត។ បើខ្លួនឯងចេះដឹងច្រើនហើយ ចូរបន្តរៀនសូត្របន្ថែមទៀត។ បើខ្លួនឯងមានចិត្តខាងក្នុងល្អហើយ ចូរបន្តមានសតិគ្រប់គ្រង ខ្លួនឯងឱ្យល្អថែមទៀត។ បើខ្លួនឯងមិនមានចិត្តច្រណែននឹងអ្នកដទៃទេ ចូរបន្តធ្វើជាខ្លួនឯង ទៀត។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ បើខ្លួនឯងជាមនុស្សអាក្រក់ ចូរកុំបន្តធ្វើជាខ្លួនឯងតទៅទៀត។ បើខ្លួនឯងអវិជ្ជា ឆោតល្ងង់ នៅឡើយ ចូរកុំបន្តធ្វើជាខ្លួនឯង កុំធ្វើជាមនុស្សឆោតល្ងង់បន្តទៀត។ បើខ្លួនឯងជាមនុស្ស ស្មោកគ្រោក ចូរកុំបន្តធ្វើជាខ្លួនឯង កុំបន្តធ្វើជាមនុស្សស្មោកគ្រោកទៀត។ បើចិត្តខ្លួនឯង ចូលចិត្តច្រណែននឹងអ្នកដទៃញយៗដង ចូរកុំបន្តធ្វើជាខ្លួនឯងទៀត។ ចំពោះយុវជនខ្មែរយើង បើអាចរើសបាន ធ្វើជាខ្លួនឯងដែលមានចំណេះដឹងត្រឹមត្រូវ ជួយខ្លួនឯងបាន មិនបង្កបញ្ហាដល់អ្នកដទៃ មិន ច្រណែននឹងអ្នកដទៃ ហើយចេះពេញចិត្តនឹងសេចក្តីល្អរបស់ជនធ្វើល្អ យុត្តិធម៏ត្រឹមត្រូវ។ ចំពោះខ្ញុំវិញ ខ្ញុំចង់ ""ធ្វើជាខ្លួនឯង” ដែលអាចមានសមត្ថភាពចូលរួមចំណែកជួយជនដទៃ ប្រឹងកសាងសមត្ថភាពខ្លួនឯងដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ជនដទៃ ពង្រឹងចំណេះដឹងដើម្បីចែក រំលែកទៅកាន់យុវជនជំនាន់ក្រោយ និងបង្កើតធនធានសម្រាប់ជួយមនុស្សដទៃ។ បើធ្វើជា ខ្លួនឯងហើយ យើងគួរធ្វើឱ្យបានប្រយោជន៍ធំ តែមិនមែនធ្វើជាខ្លួនឯង ""ដើម្បីតែខ្លួនឯង” ឡើយ។ ជនដែលចង់សម្រេចចិត្តធ្វើជាខ្លួនឯង ចូរពិចារណាចំណុចខាងលើទាំងអស់ដែល ខ្ញុំបានរៀបរាប់ ដ្បិតប្រយ័ត្ន “ធ្វើជាខ្លួនឯង” ទាំងអាត្មានិយម!"

ខែរងា

"ប្រលោមលោកនេះ អ្នកនិពន្ធសរសេរកាលពីខែរងា ឆ្នាំ២០០៦ គឺបរិយាកាសនៃរងានោះបានផ្តល់សាច់រឿងនេះឱ្យគាត់.... ឆ្នាំ២០០៦ ស្រុកខ្មែរចូលខែរងានៅពាក់កណ្តាលខែធ្នូ មានរយៈពេលខ្លីទេ តែល្មមនឹងអាចសរសេរប្រលោមលោកនេះចប់។ សាច់រឿងគ្រប់ឈុត កើតឡើងក្នុងខែរងា ឆ្នាំ២០០៦ ឆ្នាំ២០០៧ និង ឆ្នាំ២០០៨ ហើយប្រិយមិត្ត នឹងបានអានរឿងស្នេហាមួយ ដែលនិទានប្រាប់ដោយតួអង្គពីរនាក់ ក្នុងបទនិពន្ធប្លែកមួយទៀត នៃប្រលោមលោកខ្មែរ។"

មនោសញ្ចេតនា

ស្នាដៃទំនុកច្រៀងចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំ តិ ខ្ញុំពីមុន និង រស់ជាខ្លួនឯង ដែលបានបង្ហាញពីការយល់ឃើញ និងការរំដោះខ្លួនពីទុក្ខកង្វល់ ក៏បង្ហាញថា គឹមកពីខ្លួនយើងផ្ទាល់តែប៉ុណ្ណោះ ដែលមិនទាន់រឹងមាំ មិនទាន់ដឹងថា ខ្លួនឯងចង់បានអ្វីពិតប្រាកដ! ប៉ុន្តែនៅពេលដែលយើងយល់ពីខ្លួនឯង យើងកំដឹងថា យើងគួរតែនៅកន្លែងណា គួរតែធ្វើការអ្វី ហើយយើងពិតជាត្រូវការ សេរីភាពដើម្បីរស់នៅ ក្នុងពេលវេលាដែលនៅសល់!

ពាក្យថាស្រលាញ់

រីករាយដែលយើងមិនបានជួបគ្នា ព្រោះតែការមិនចួបគ្នានេះហើយ ទើបយើងអាចជួបអ្នកដែលធ្វើឱ្យយើងរីករាយជាងមុន និងយល់ពីពាក្យថាស្រលាញ់បានជ្រៅជ្រះជាងមុន...

អំណាចកម្ម

មនុស្សជាចិត្ត មនុស្សជាចំណេះដឹង មនុស្សជាអំពើ។ យើងជាចិត្ត ព្រោះ ចិត្តរបស់យើងនឹងដឹកនាំខួរក្បាលយើងឱ្យធ្វើអ្វីដែលចិត្តចង់ ។ យើងជា ចំណេះដឹង ព្រោះចិត្តជាអ្នកដឹកនាំចំណេះដឹង ហើយបើចំណេះដឹងយើង មានត្រឹមណា យើងនឹងមានលទ្ធផលជីវិតត្រឹមនោះដែរ ។ យើងជាអំពើ ព្រោះទោះបីជាយើងចេះដឹងច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ តែបើមិនយកចំណេះដឹង ទៅធ្វើសកម្មភាពជាក់ស្តែងទេ យើងនឹងគ្មានលទ្ធផលជីវិតអ្វីទាំងអស់ ។ ចិត្តជាយើង ចំណេះដឹងជាយើង ហើយអំពើជាយើង ហើយរឿងទាំងបីនេះ នឹងកំណត់ថា “យើងជាអ្នកណា នឹងមានជីវិតបែបណា....” ។ ១០ឆ្នាំជា ពេលវេលាដ៏ខ្លី តែបើយើងចេះគ្រប់គ្រងពេលវេលាដ៏ខ្លីនេះឱ្យបានល្អ យើង នឹងក្លាយទៅជាបុគ្គលល្អប្រសើរ!

ក្រដាសសងាយដាម

"យុវជនថ្នឹកនឹងខ្លួនឯងតែងប្រើវិជ្ជាជាប្រយោជន៍។ សម្រាប់អ្នកនយោបាយ ឈ្លាសវៃ ប្រើយន្តការណ៍ជាឧបករណ៍បម្រើជាតិសាសន៍។ ផ្ទុយពីឃ្លាខាង លើ ចំពោះយុវជនណាដែលមិនពុះពាររៀនសូត្រ មិនរៀបចំខ្លួនធ្វើជាជន ស្នងសង្គមទេ នោះនឹងត្រូវរាប់បញ្ចូលខ្លួនជាបន្ទុករបស់សង្គម។ ចំពោះ អ្នកនយោបាយណាដែលខ្វះចិត្តសប្បុរសពិត នឹងយកទីលានប្រយុទ្ធបង្ហូរ ឈាមជនជាតិខ្លួន ជាអាសនៈបង្អួតកម្លាំង។ វប្បធម៌នៃកាប្រទាញកម្លាំងគ្នា ខ្វះឆន្ទៈរាស្ត្រនេះគឺជាវប្បធម៌ដែលប្រឡាក់ ជាប់ផ្នត់គំនិតយុវជនស្រករក្រោយដាមតជំនាន់។ ដូច្នេះហើយទើបសៀវភៅ “ក្រដាសសងាយដាម” នេះនឹងសាកល្បងអធិប្បាយទស្សនៈមួយចំនួន តាមរបត់នៃទង្វើខ្លះៗក្នុងសង្គម ដែលខ្វះភាពជាបងប្អូន ខ្វះការពិចារណា ខ្វះភាពជាអ្នកដឹកនាំ មកវែកញែកតាមបច្ចេកទេសទស្សនៈខ្លីៗ ដើម្បីរម្លឹក ខ្លួនថា “យើងគួរតែដាំទង្វើបែបណាសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ”។ បងប្អូនជាទីរាប់អាន សូមបងប្អូន “អានដើម្បីដឹងសិន សឹមយល់ជាក្រោយ”។ គ្មានអ្វីៗដែលលេចរូបរាងមកល្អឥតទាស់ពីដំបូងទេ។ យើងដូចគ្នា គ្រួសារ ដូចគ្នា សង្គមក៏ដូចគ្នាដែរ សុទ្ធចាប់ពីផ្តើមពីពេលនេះ។ ដាំដុះទង្វើថ្ងៃនេះ បែបណា សង្គម១០ឆ្នាំក្រោយ នឹងប្រឡាក់បែបនោះ។"

ខ្ញុំខុសគេ-វិកលចរិត

"វាជារឿងនិទានដែលខ្ញុំនិទានអំពីខ្លួនឯង........ ខ្ញុំខុសគេ – ជីវិតនរណាក៏ខុសគេដែរ។ ជីវិតខ្ញុំខុសគេខុសត្រង់ ថាខ្ញុំគ្រាន់តែជាកូនឥតឪ ម្តាយវិកលចរិត គ្រាន់តែជាក្មេងរើស សំរាម កើតនៅសំណង់អនាធិបតេយ្យ គ្រាន់តែជាក្មេងគ្មានអ្នក ណាមើលប្រដែប្រដៅ និងរស់នៅជាមួយនឹងម្តាយតាំងពីតូចដល់ ធំ។ ការរស់នៅនេះ ប្រៀបដូចជាដំណើរផ្សងព្រេងមួយ៖ កម្សត់ កំប្លែង ជូរចត់..."

បាក់ទឹកដោះ

"អំពីអ្នកនិពន្ធ សយ ស៊ីណា ទទួលជ័យលាភីលេខ១ ផ្នែកកំណាព្យ ចំណងជើង ""ក្រដាស"" ពីសមាគមប៊ិកកម្ពុជា ក្នុងឆ្នាំ២០១៥។ ក្នុងឆ្នាំ២០១៧ លោក ទទួលពានរង្វាន់អ្នកនិពន្ធឆ្នើមពី “ប្រលោមលោកសប្បាយ” ផ្នែកប្រលោម លោកខ្នាតខ្លី ក្រោមចំណងជើង ""ខ្មោចទាររបស់”។ ក្នុងឆ្នាំ២០១៨ លោក ទទួលជ័យលាភីលេខ២ ផ្នែករឿងខ្លី ក្រោមចំណងជើង “រឿងនិទានអំពីម៉ែ” លើប្រធានបទ ""ការចងចាំអំពីអ្នកម្តាយ” ដែលរៀបចំឡើងដោយក្រុមហ៊ុន សប្បាយ។ បន្ថែមពីនេះ លោកបាននិពន្ធកំណាព្យ រឿងខ្លី ប្រលោមលោក ខ្នាតខ្លីបានមួយចំនួន រួមនឹងបានចូលរួមនិពន្ធភាពយន្តខ្នាតធំ ភាពយន្តភាគ ភាពយន្តខ្នាតខ្លី និងល្ខោនវិទ្យុបានមួយចំនួនតូចផងដែរ។ សូមឧទ្ទិសដល់ម៉ែ ជាព្រះដែលគាំទ្រស្នាដៃកូនយ៉ាងស្ម័គ្រស្មោះ"

បេះដូងដាមពណ៌

"គ្រប់យ៉ាងក្នុងជីវិតសុទ្ធតែជាជម្រើស ប៉ុន្តែ... ជម្រើសខ្លះបានធ្វើឱ្យ បេះដូងសល្អបរិសុទ្ធពីកំណើតប្រឡាក់ដាមពណ៌ និងបង្កើតជាសោកនាដកម្ម ទាំងក្នុងជីវិតខ្លួនឯងនិងអ្នកដទៃ!"

ផ្ដើមពីក្ដីសុបិន

"មនុស្សម្នាក់ៗតែងតែគិតថា បញ្ហារបស់ខ្លួនធំជាងបញ្ហា របស់អ្នកដទៃ។ ប៉ុន្តែតាមពិតទៅ គ្រប់គ្នាគឺមានកញ្ចប់បញ្ហា ធំតូចរៀងៗខ្លួន ដែលត្រូវប្រឈមមុខដោះស្រាយ ហើយមាន តែសមត្ថភាពខ្លាំង ឬខ្សោយរបស់យើងប៉ុណ្ណោះ ទើបអាច វាយតម្លៃលើបញ្ហានោះថាវាធំឬតូចកម្រិតណាចំពោះយើង។ ឯចំពោះក្តីស្រមៃរបស់យើងម្នាក់ៗវិញ វាក៏ដូចគ្នាដែរ ដ្បិត ក្តីស្រមៃខ្លះ វាអាចគ្រាន់តែជារឿងសាមញ្ញធម្មតាក្នុងក្រសែភ្នែក អ្នកដទៃ តែវាមានតម្លៃដែលយើងត្រូវតស៊ូជម្នះឈោងចាប់ វា។ ប្រសិនបើគ្មានអ្នកណារំភើបជាមួយក្តីស្រមៃរបស់យើងទេ ចូរយើងរំភើបជាមួយវាដោយខ្លួនឯង ពីព្រោះតែក្តីស្រមៃ ទាំងអស់ហ្នឹងហើយដែលដាស់អ្នកឱ្យស្ទុះស្នាក្រោកពីដំណេក ជារៀងរាល់ព្រឹកប្រកបដោយថាមពលដ៏អស្ចារ្យ។"

ប្រតិទិនទស្សនៈ២២២ថ្ងៃ

"សង្គមដែលកំពុងមានជំងឺ មិនអាចយកយុវជនឈឺមកព្យាបាលឱ្យជាសះស្បើយ បានឡើយ ។ ភាពរឹងមាំរបស់សង្គម គឺកើតចេញពីភាពរឹងមាំរបស់យុវជន ។ យុវជនដែលចេះប្រឹង គឺជាទ្រព្យសម្បត្តិរបស់សង្គម ។ មនុស្សខ្លាំងសុខចិត្តស្រក់ឈាម តែមិនស្រក់ទឹកភ្នែក សុខចិត្តហត់នឿយកាយ តែមិនហត់នឿយចិត្ត ។ មនុស្សខ្លាំង នឹងរស់នៅក្នុងសភាពខ្លាំងខាងក្នុងចិត្ត មានឆន្ទៈខ្លាំង និងមិនងាយចុះចាញ់ បើទោះបីជាមេឃរលំភ្នំរលាយនៅ ចំពោះមុខ ក៏នៅតែមិនព្រឺព្រួចដែរ ។ ចង់ឈ្នះមនុស្សម្នាក់ គឺត្រូវសម្លាប់ចិត្ត ហើយចង់បំផ្លាញសង្គមមួយ គឺត្រូវធ្វើឱ្យ ប្រជាជនលែងទុកចិត្តគ្នា ។ បុគ្គលក្នុងសាសនាក្តី ឬបុគ្គលក្នុងនយោបាយក្តី បើស្រឡាញ់សង្គម គួរតែត្រូវដឹងថាតើត្រូវធ្វើបែបណាដើម្បីឱ្យមនុស្ស ក្នុងសង្គមចេះស្រឡាញ់គ្នា និងរូបរួមសាមគ្គីគ្នា ។ មនុស្សល្អ ត្រូវស្មោះត្រង់នឹងសេចក្តីល្អ តែមិនមែនស្មោះត្រង់នឹងមនុស្សទេ ។ កុំព្យាយាមស្មោះស្ម័គ្រនឹងមេដឹកនាំណាម្នាក់ឱ្យសោះ តែត្រូវស្មោះត្រង់ នឹងជាតិមាតុភូមិ ។"

ពងពស់ក្រាយ

"«ពងពស់ក្រាយ» អានជក់ជាងលេងហ្គេម Game!!! អនាមឹក «ការពណ៌នាទំនើប...រស់រវើក...នឹងនាំអ្នកអានទាំងអស់.... ទៅកាន់ពិភពមួយដែលពោរពេញទៅដោយភាពព្រឺព្រួច!» ស៊ូ ខេមរិន្ទ កវីនិពន្ធខ្មែរ «បង! ចុះស្អីហ្នឹង?» សិស្សវិទ្យាល័យមួយរូប «អាក់ ភិត្រៃ តួអង្គុឯករបស់ខ្ញុំ ..នឹងផ្លុំបំប៉ើងជើងអ្នកទាំងអស់គ្នាឱ្យអណ្តែតផុតពីដី... ហោះឆ្ពោះទៅកាន់អាកាសវេហា...!» ហង្ស អច្ឆរិយា"

រឿងសុបិន្ត ២១រឿងខ្លី

"ដោយសារទេពកោសល្យនៃការសរសេររឿងខ្លីៗ អ្នកនិពន្ធ សុខ ចាន់ផល ក៏ត្រូវបានអ្នកស្នេហាអក្សរសិល្ប៍ជាច្រើនស្គាល់ និងទទួលស្គាល់ថាជាអ្នកនិពន្ធឆ្នើមម្នាក់នៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍។ មានស្នាដៃរឿងខ្លីចំនួន ២១ នៅក្នុងសៀវភៅមួយក្បាលនេះ ដែលចាត់ទុកថាជាឯកសារដ៏សំខាន់មួយ ចំពោះជីវិតជាអ្នកនិពន្ធរបស់លោក។ លោកអ្នកនឹងអានប៉ះសិល្ប៍វិធីនិទានរឿងយ៉ាងសាមញ្ញ តែអាចឆ្លុះបង្ហាញ យ៉ាងរស់រវើកអំពីតថភាពជីវិត ប្រកបដោយខ្លឹមសារដក់ជាប់ក្នុងចិត្ត។ អ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយទៀតនោះ គឺសាច់រឿងភាគច្រើន ហាក់ដូចជាតាក់តែងឡើងដោយបានមកពីការយល់សប្តិ។ ជាយុវអ្នកនិពន្ធម្នាក់សុភាពរាបសាមិនសូវនិយាយស្តីជាមួយខ្ញុំមែន ប៉ុន្តែក្នុងការនិពន្ធរឿង គេសម្បូរពាក្យពេចន៍វាក្យសព្ទពីរោះប្លែក សម្បូណ៌គំនិតណាស់ និងជាអ្នកនិពន្ធវៃឆ្លាត។ - ប៉ិច សង្វាវ៉ាន The best short fiction writer in Cambodia at this time. -Teri Yamada ខ្ញុំចាត់ទុកស្នាដៃរបស់លោកជាវិភាគទានដ៏មានតម្លៃមួយ ចំពោះអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរ។ - យិន លូត Sok Chanphal could well be the O. Henry of Cambodia in this century. OKADA, Tomoko"

នៅតែនឹកនៅតែស្រលាញ់

"ស្នេហាគឺជាការសន្ទនារបស់បេះដូង ហេតុនេះវានឹងឆ្កួត បើវានិយាយតែម្នាក់ឯង..... គឺពរពីសូគ៌ា នៅពេលដែលយើងរកបានគ្នានិយាយរឿងក្នុងចិត្ត ហើយគឺជាស្នេហ៍ពិត នៅពេលដែលគេអាចយល់បានគ្រប់យ៉ាងរបស់យើង រួចកាន់តែកម្រ ដែលរកបានអ្នកយល់ពីអ្វី ដែលយើងកំពុងតែឆ្លងកាត់។ រំភើបតិចៗ តែងំក្នុងបេះដូង កក់ក្តៅបានយូរ... ពេលនិយាយដល់រឿងស្នេហា តើអ្នកណាដែលអ្នកនឹកដល់មុនគេ? មិនថាយ៉ាងណានោះទេ អរគុណដែលព្រមឱ្យខ្ញុំស្រលាញ់ បើទោះជាឈឺចាប់ តែក៏ជាអារម្មណ៍មិនធ្លាប់ជួប ទោះជាស្នេហាបញ្ចប់ ក៏ការចងចាំនៅតែជាមួយខ្ញុំរហូត។ ធ្វើឱ្យថ្ងៃធម្មតាៗក្លាយជាថ្ងៃពិលធ្លាប់ជួប ឆាកជីវិតប្រៀបដូចជាប្រលោមលោក ចប់មួយវគ្គចូលមួយវត្ត ហើយក៏មានវត្តខ្លះ ដែលធ្វើឱ្យយើងបំភ្លេចមិនបាន.... ប្រហែលជាមកពីបានជួបតួអង្គពិសេសណាម្នាក់ ដែលអាចធ្វើឱ្យយើងញញឹមចេញពីដួងចិត្ត ឬក៏យំយែកនៅក្នុងបេះដូង... ចូនកាល ចំពោះតួអង្គខ្លះ យើងមិនចង់នឹកឃើញដល់គេនោះទេ ប៉ុន្តែវត្តមានរបស់គេបានចាក់ជ្រៅ នៅក្នុងអង្គចងចាំរបស់យើងបាត់ទៅហើយ។ កុំចាយក្តីស្រលាញ់ឱ្យអស់ រក្សាសម្រស់របស់វានៅក្នុងបេះដូង និងនៅតែមានគេជារៀងរហូត..."

ប្រតិទិនទស្សនៈ៣៦៥ថ្ងៃ

"លក្ខណៈពិសេសនៃសៀវភៅ “ប្រតិទិនទស្សនៈ ៣៦៥ថ្ងៃ” គឺបានស្រង់យកគតិបណ្ឌិតដ៏វិសេស វិសាលទាំងឡាយ បូកផ្សំនឹងការបកស្រាយខ្លឹមសារបែបសាមញ្ញៗ ដើម្បីឱ្យអ្នកអានងាយយល់អំពី អត្ថន័យនៃគោលគំនិតនីមួយៗ ។ ខ្ញុំលើកទឹកចិត្តប្រិយមិត្តអ្នកអាន ជាពិសេសយុវជនចំណាយពេល អានសៀវភៅនេះដើម្បីពង្រឹងថាមពលផ្លូវចិត្ត និងស្វែងរកមាគ៌ាជីវិតដ៏ល្អប្រពៃ ។ បណ្ឌិត សាម អ៊ីន អ្នកជំនាញភាពជាអ្នកដឹកនាំ អ្នករៀនសូត្រចេះដឹងតែងបន្តខិតខំអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពខ្លួនជានិច្ច ហើយតែងយកចំណេះដឹង ដែលខ្លួនបានយល់ដឹងទៅធ្វើកិច្ចការឱ្យចេញជាលទ្ធផលផ្លែផ្កាជាក់ស្តែងក្នុងសង្គម ។ អ្នករៀន សូត្រចេះដឹងពិតប្រាកដម្នាក់ គឺមិនដែលឱ្យតម្លៃលើសន្លឹកសញ្ញាបត្រទេ តែគេតែងតែបង្កើត លទ្ធភាពការងារ និងសីលធម៌រស់នៅក្នុងសង្គមជានិច្ច ។ ប៉ី ខេមរាគ្រូបង្រៀន សៀវភៅ “ប្រតិទិនទស្សនៈ ៣៦៥ថ្ងៃ” ជាសៀវភៅប្រជុំដោយទស្សនៈគតិល្អៗ ដែលមានអត្ថន័យ គួរជាទីទាក់ចិត្ត ។ សៀវភៅនេះរៀបរាប់ និងអធិប្បាយទស្សនវិជ្ជាខ្លី ៗ តែខ្លឹម មានន័យជ្រៅ និងងាយ យល់ បូករួមនិងការអធិប្បាយសមនឹងសាច់រឿងនៃទស្សនៈរបស់អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយ ។ ហង្ស វិទូ ប្រធានក្រុមអ្នកវិភាគវ័យក្មេង ខ្ញុំសូមកោតសរសើរនូវការខិតខំស្រាវជ្រាវ និងចងក្រងសៀវភៅដ៏មានតម្លៃនេះឡើង ដ្បិតទម្រាំ បង្កើតបានសៀវភៅដែលមានកម្រាស់រាប់សិបទំព័រនេះឡើង មិនមែនជាការងាយស្រួលឡើយ ។ ឈុំ សីហា សហស្ថាបនិកក្រុមបោះពុម្ពផ្សាយហាតប៊ុក សៀវភៅកម្រាស់រាប់រយទំព័រនេះ មិនមែនកើតឡើងដោយការស្រមើស្រមៃ ដោយការគ្រាន់តែគិត ដោយការគ្រាន់តែនឹកចង់ធ្វើ ប៉ុន្តែដំបូងបំផុត វាកើតឡើងដោយទឹកចិត្តដ៏ល្អត្រជាក់ ទឹកចិត្តនៃសេចក្តី ស្នេហាដ៏ជ្រាលជ្រៅសម្រាប់មនុស្សនៅក្នុងដែនដីសុវណ្ណភូមិ និងនៅក្នុងទីកន្លែងផ្សេងទៀតនៃពិភព លោកនេះ ។ សែត ហត្ថា (កូនចាបមាស) សៀវភៅ “ប្រតិទិនទស្សនៈ ៣៦៥ថ្ងៃ” មានបណ្តាទស្សនៈបុគ្គលល្បីៗ ជាច្រើនរូប មិនថាក្នុងឆាក នយោបាយ ឬអ្នកដឹកនាំនានាជាច្រើនទៀត ដែលមិនគួរនឹងរំលងឡើយ ។ សៀវភៅមួយក្បាលនេះ ជាបច្ច័យបន្ថែមក្នុងកិច្ចជំរុញដល់ការលើកកម្ពស់ការអានសៀវភៅនៅកម្ពុជាយើងបន្ថែមទៀត ។ មនោ វិជ្ជា អ្នកនិពន្ធសៀវភៅ"

រស់ជាពន្លឺ

"នៅពេលខ្លះ យើងមិនចាំបាច់ត្រូវការចម្លើយពីព្រហ្មលិខិតថាហេតុអីផ្តល់ ជីវិតបែបនេះមកឱ្យយើងទេ។ ចម្លើយនឹងត្រូវបានបកស្រាយ នៅពេលដែល យើងបានឆ្លងគាត់វិញ្ញាសាជីវិតនីមួយៗ។ វាជាហេតុផលដែលឆាកជីវិតត្រូវ ផ្តល់សាច់រឿងបែបនេះ បែបនោះមកឱ្យយើង។ អតីតកាល វាគ្រាន់តែជាស្រមោលដែលបានដើរឆ្លងកាត់ថ្ងៃនីមួយៗក្នុង ជីវិតយើង មានរឿងឈឺចាប់ មានរឿងសប្បាយចិត្ត រឿងលំបាកៗ អស់ទាំង នោះ វាបានបង្រៀនយើងឱ្យក្លាយជាមនុស្សកាន់តែរឹងមាំ។ គ្មាននរណាម្នាក់ អាចផ្តាច់ក្តីសង្ឃឹមយើងបានទេ ដរាបណាយើងមិនផ្ដាច់ដង្ហើមខ្លួនឯង។"

សិក្សាមុខងារអក្សរសិល្ប៍ក្នុងរឿងទុំទាវ

រឿងទុំទាវិជារឿងមួយដែលប្រជាជនខ្មែរយើងនិយមអានយ៉ាងខ្លាំង។ រឿងនេះ ត្រូវបានគេចាត់ចូលទៅក្នុងរឿងដែលមានតម្លៃសំខាន់បំផុត។ កាលពីសង្គមចាស់ គេតែងឲ្យតម្លៃទៅលើរឿងនេះដែរ ដោយគេចាត់ទុកចូលក្នុងកម្មវិធីសិក្សាថ្នាក់ទី៣ និងថ្នាក់ទី១ចាស់ ហើយបច្ចុប្បន្ននេះក្រសួងអប់រំយុវជននិងកីឡា បានបញ្ចូលរឿង ទុំទាវនេះទៅក្នុងកម្មវិធីសិក្សានៅថ្នាក់ចំណេះដឹងទូទៅ (ថ្នាក់ទី១០ដល់១២)។ មិន ត្រឹមតែសម្រាប់អ្នកសិក្សាប៉ុណ្ណោះទេ រឿងទុំទាវត្រូវបានមជ្ឈដ្ឋានអ្នកសិក្សាសិល្បៈ យកទៅសម្តែងជាសិល្បៈជូនទស្សនិកជនជាទីកំសាន្តយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះទៀតផង។

ថ្ងៃថ្មីនៅតែមាន ភាគ២

បើទោះបីជីវិតធ្លាប់ឆ្លងកាត់ឧបសគ្គដែលនឹកស្មានមិនដល់ជាច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ប៉ុន្ដែការតស៊ូ និងភាពអត់ធ្មត់នៅតែអាចធ្វើឱ្យជីវិត សិលា និងកញ្ចនាបន្តជម្នះនូវរាល់បញ្ហានានាដែលចូលមកក្នុងជីវិត ហើយពួកគេទាំងពីរមិនដែលរាថយចំពោះភាពលំបាកម្តងណាឡើយ។ ជីវិតថ្មីមិនមែនមានន័យថា ស្លាប់ហើយ កើតមកវិញម្ដងទៀតនោះទេ ប៉ុន្ដែគឺជាជីវិតដែលហ៊ានដើរចេញពីកន្លែងដែលគ្មានអ្នកផ្ដល់តម្លៃឱ្យ ហើយហ៊ានប្រថុយទៅស្វែងរកកន្លែងថ្មី ព្រមទាំងត្រៀមចិត្តហ៊ានទទួលយកគ្រប់យ៉ាង ទោះបីជាលទ្ធផលយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ជីវិតរបស់សិលា និងកញ្ចនានៅតែបន្តជួបឧបសគ្គម្តងហើយ ម្តងទៀត។ តើពួកគេទាំងពីរបន្តដោះស្រាយបញ្ហាជីវិត ហើយអាចសម្រេចក្ដីស្រមៃរបស់ពួកគេដោយរបៀបណា?

ទីបញ្ចប់នៃយើងទាំងពីរ

«ទីបញ្ចប់នៃយើងទាំងពីរ» ជាស្នាដៃមួយដែលនិយាយអំពីឆាកជីវិតដ៏ជូរចត់ កម្សត់ វេទនា របស់ក្មេងស្រីម្នាក់ដែលបង្កឡើងដោយគ្រួសារនាងផ្ទាល់។ គ្រប់គ្នាអាចនឹងគិតថា នាងជាក្មេងស្រីដែលមានសំណាង ព្រោះបានកើតមកជាកូនស្រីតែម្នាក់នៅក្នុងគ្រួសារអភិជន។ មិនមានអ្នកណានឹកស្មានដល់ថា ចំពោះនាង វាគឺជានរកនៅក្នុងឋានសួគ៌នោះឡើយ។ ទោះយ៉ាងណា នាងមិនដែលចុះចាញ់ នាងមិនដែលបោះបង់ ហើយនាងក៏មិនដែលនឹកនាចង់សម្លាប់ខ្លួន។ នាងតែងតែរឹងមាំ តែងតែតស៊ូប្រឹងរស់ព្រោះតែពាក្យថា «កតញ្ញូ» ហើយក៏ព្រោះតែភាពកតញ្ញូរបស់នាងនេះហើយ ដែលធ្វើឱ្យនាងបានជួបនឹងបុរសដ៏ល្អម្នាក់ ជាបុរសដែលស្ម័គ្រចិត្តទទួលយកគ្រប់យ៉ាងក្នុងជីវិតនាង និងព្រមលះបង់គ្រប់យ៉ាងដើម្បីទាញនាងចេញពីនរកមួយនេះ។ «ទីបញ្ចប់នៃយើងទាំងពីរ» មិនមែនជារឿងស្នេហាផ្អែមល្ហែម ប៉ុន្តែខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នកនឹងបានរៀនសូត្រពីជីវិតក្មេងស្រីដ៏រឹងមាំម្នាក់នេះ ហើយនៅថ្ងៃអនាគត ពេលដែលអ្នកបានក្លាយជាម្តាយ ជាឪពុកគេ អ្នកនឹងដឹងថា ក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយដែលមានទំនួលខុសត្រូវ អ្នកគួរចិញ្ចឹម និងគួរផ្តល់ក្តីស្រលាញ់ដល់កូនដោយរបៀបណា។

រាជនីសំឡេងមាស

រស់ សេរីសុទ្ធា គឺជាអ្នកចម្រៀងម្នាក់ដ៏ល្បីល្បាញ នៅ ទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ៦០-៧០ និងនៅតែបន្តរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន ។ សៀវភៅនេះបង្ហាញពីជីវិតរបស់ នាងឆ្លងកាត់បីសម័យកាល ៖ សង្គម, សាធារណរដ្ឋ និង ខ្មែរ ក្រហម ។

កម្រងរឿងក្រៅភព

ស្នាដៃ​មួយ​នេះ​មាន​បញ្ចូល​រឿង​ខ្លី​ចំនួន​បី​ ក្នុង​នោះ រឿង រុយ ទទួល​បាន​ភាព​ល្បី​ល្បាញ​ពេញ​ពិភព​លោក ដោយ​សារ​សាច់​រឿងប្រតិដ្ឋ​ បែប​វិទ្យាសាស្ត្រ ដែល​តួអង្គ​ឯក​ចូល​ផុង​ខ្លួន​យ៉ាង​ជ្រៅ​ទៅ​ក្នុង​របក​គំហើញ​ ដ៏​អស្ចារ្យ​មិន​ធ្លាប់​មាន​ក្នុង​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​របស់​មនុស្ស​ជាតិ ។

ស្នេហ៍ក្នុងអណ្ដាតភ្លើង

ខ្សែចាបុី បើយើងរឹតតឹងពេកអាចនឹងដាច់ រឹងប៉ះនឹងរឹងអាចនឹងបែកបាក់ សុំយកទឹកដ៏ត្រជាក់ ទៅបង្ក្រាបភ្នក់ភ្លើងដែលចេះក្ដៅរោលរាល សុំយកភាពទន់ភ្លន់មេត្តាករុណា ទៅបង្ក្រាបទឹកចិត្តមានះរឹងរុស។ ។ តម្លៃរបស់ជីវិតមិនមានអ្នកដទៃអាចមកឱ្យតម្លៃបានទេ គឺមានតែរូបយើងផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះដែលអាចឱ្យតម្លៃខ្លួនឯងបាន ថាយើងត្រូវជ្រើសរស់នៅបែបណា ដើម្បីឱ្យក្លាយទៅជាមនុស្សដែលមានតម្លៃ។

កំណត់ហេតុពណ៌ស្វាយ​ ភាគ១

ទំព័រសៀវភៅប្រៀបដូចទំព័រជីវិតដែលលាក់ទុកនូវអាថ៌កំបាំងរាប់មិនអស់ គ្រប់យ៉ាងចាប់ផ្តើមឡើងដោយចង្វាក់រាំដ៏ស្និទស្នាល សំឡេងតូរតន្រ្តីដ៏ពិរោះ ជាមួយនឹងកែវភ្នែកស្នេហាដ៏ផ្អែមល្ហែម។ ខ្ញុំហាក់ដូចជាកំពុងស្ថិតនៅក្នុងអារម្មណ៍មួយដ៏ស្រពិចស្រពិលរហូតដល់មិនដឹងថាខ្ញុំកំពុងស្ថិតនៅក្នុងការយល់សប្តិ ឬក៏ជាការពិត។ គេប្រៀបដូចជាស្រមោលដ៏ចម្លែកដែលអន្ទោលតាមខ្ញុំគ្រប់ទីកន្លែង ខ្ញុំអាចស្តាប់ឮសម្លេងបេះដូងរបស់គេគ្រប់ពេលវេលា ខ្ញុំពិតជាចង់ដឹងខ្លាំងណាស់ថាគេជានរណា? សៀវភៅកំណត់ហេតុពណ៌ស្វាយបាននាំផ្លូវឱ្យខ្ញុំបានជួបនឹងគេជាថ្មីម្តងទៀតដោយសារកម្លាំងអធិដ្ឋានដ៏អស្ចារ្យដែលគ្មានឥទ្ធិពលអ្វីអាចមកបំបែកពួកយើងបានឡើយ។

ទន្សាយជានរណា

ទន្សាយគឺជាក្មេងស្រីម្នាក់ដែលមានក្ដីសុបិនចង់ក្លាយជាអ្នកនិពន្ធតាំងពីអាយុ​​​ ១២​ឆ្នាំ។​​ ជាក្ដីស្រមៃគ្មានភាពប្រាកដនិយមទាល់តែសោះ ព្រោះសូម្បីតែខ្លួននាងផ្ទាល់ក៏មិនដឹងថាពេលក្លាយជាអ្នកនិពន្ធម្នាក់ដែលគ្មានប្រាក់ខែដូចការងារផ្សេងទៀត តើនាងអាចរស់នៅដោយរបៀបណា? នាងដឹងត្រឹមថាចូលចិត្តអានសៀវភៅរួចក៏ចង់សរសេរពីរឿងរ៉ាវគ្រប់យ៉ាងដែលស្ថិតនៅក្នុងចិត្តរបស់នាង ហើយដែលនាងមិនអាចនឹងនិយាយចេញមកបាន។ ជីវិតកូនអ្នកក្រមិនខុសពីលំអងធូលីត្រូវខ្យល់បក់បោកវក់វីគ្មានទីកំណត់។ ទុក្ខលំបាកគឺជាមេរៀនជីវិតដែលបង្រៀននាងឱ្យរឹងមាំដើម្បីរស់។ ឧបសគ្គរាប់មិនអស់ជាបទពិសោធសម្រាប់ឱ្យនាងតស៊ូរហូតដល់ទីបំផុត។ សម្រាប់កូនអ្នកក្រស្នេហាយុវវ័យគ្រាន់តែជាពន្លឺកាំជ្រួចដែលភ្លឺស្អាតតែមួយរំពេច ហើយក៏រលាយបាត់អស់។ ក្ដីសង្ឃឹមសម្រាប់នាងប្រៀបដូចដុំពពកនៅលើមេឃដ៏សែនខ្ពស់ឆ្ងាយ អាចមើលឃើញតែស្រវាចាប់មិនបានឡើយ។ ទោះបីត្រូវឆ្លងកាត់ខ្យល់ធំខ្ពស់ជ្រោះជ្រៅកម្រិតណាក៏ដោយនាងគ្មានថ្ងៃបោះបង់ការតស៊ូជាដាច់ខាត។

រលកបោកខ្សាច់

រលកបោកខ្សាច់ ជាស្នាដៃដែលខ្ញុំបាននិពន្ធឡើង នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៩៥ ដើម្បីចូលរួមប្រលងប្រជែង យកពានរង្វាន់អក្សរសិល្ប៍ “ព្រះសីហនុរាជ” ហើយក៏ជាស្នាដៃដំបូងដែលខ្ញុំបានទទួលជ័យលាភី ហើយក៏អាចឱ្យខ្ញុំបានក្លាយទៅជាអ្នកនិពន្ធដែលមានការទទួលស្គាល់ពីសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរនៅក្នុងឆ្នាំនោះផងដែរ។ រលកបោកខ្សាច់ជាស្នាដៃដែលពោរពេញទៅដោយអនុស្សាវរីយនៃការចាប់ផ្តើមដំបូងរបស់ខ្ញុំ។ ស្នាដៃរឿង រលកបោកខ្សាច់ បានផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់ខ្ញុំពីអ្នកនិពន្ធទន្សាយដ៏សាមញ្ញម្នាក់ដែលត្រឹមតែសរសេរដៃដាក់ជួលនៅតាមផ្ទះជួលនានា ឱ្យបានក្លាយទៅជាអ្នកនិពន្ធម្នាក់ដែលមានការទទួលស្គាល់ ហើយបានបោះពុម្ពសៀវភៅជាស្នាដៃរបស់ខ្លួនឯងជាលើកដំបូងបង្អស់។

ថ្ងៃថ្មីនៅតែមាន ភាគ១

គ្មាននរណាម្នាក់អាចជ្រើសរើសកន្លែងកើតបាន ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់ដែលល្អឥតខ្ចោះនោះដែរ។ យើងអាចធ្លាប់សាងកំហុស ទទួលភាពបរាជ័យ ធ្លាប់ទទួលការឈឺចាប់ ត្រូវគេមាក់ងាយ ហើយទទួលបានការវាយតម្លៃពីមនុស្សជាច្រើន ប៉ុន្តែថ្ងៃថ្មីនឹងអាចនាំនូវក្ដីសង្ឃឹមថ្មី ហើយយើងនៅតែមានឱកាសក្នុងការច្នៃវាសនាខ្លួនឯងឱ្យបានប្រសើរជាងថ្ងៃម្សិលមិញមិនខានឡើយ។ យើងត្រូវចេះផ្តល់ស្នាមញញឹម និងក្ដីសង្ឃឹមសម្រាប់ខ្លួនឯងជានិច្ច។ សិលា និងកញ្ចនាកើតនៅក្នុងវណ្ណៈផ្សេងគ្នា ជួបរឿងរ៉ាវជីវិតផ្សេងគ្នា ប៉ុន្តែអ្វីដែលពួកគេមានស្រដៀងគ្នានោះគឺ ត្រូវហែលឆ្លងឧបសគ្គជីវិតរាប់សិបជំពូក ដើម្បីទទួលបានជីវិតដែលពួកគេចង់បាន។ តើខ្សែជីវិតអ្នកទាំងពីរនឹងទៅជាយ៉ាងណា?

សញ្ញាចតុអង្គ

លោកដុកទ័រ វ៉ាត់សុន និងលោក ស៊័រឡក់ ហូមល៍ ទទួលកញ្ញា ម៉រស្តែន ដែលមកពិគ្រោះយោបល់ព្រោះនាងជួបនឹងរឿងចម្លែកៗ ៖ ឪពុកនាងបានបាត់ខ្លួនយ៉ាងអាថ៌កំបាំងជាង១០ឆ្នាំមកហើយ ។ ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយ នាងទទួលគជ់ល្អវិសេសអស្ចារ្យ មួយឆ្នាំមួយគ្រាប់ៗពីជនអនាមិកម្នាក់ ។

ឆ្កែនៃគ្រួសារបាសឃ័រវីល

ហូមល៍ និងលោកដុកទ័រ វ៉ាត់សុន ចេញស៊ើបអង្កេតលើរឿងនិទានដ៏គួរឱ្យរន្ធត់មួយ ដែលថាមានឆ្កែបិសាចតាមសម្លាប់សមាជិកគ្រួសារបាសឃ័រវីល ។ ទាយាទចុងក្រោយនឹងមកនៅវិមានដ៏អាណោចអាធ័មនេះ ហើយ ហូមល៍ ត្រូវចូលខ្លួនមកដោះស្រាយប្រស្នាដ៏លំបាកមួយ ។

សុរិយា

សុរិយា ជា​ឆ្មា​មាត់​ឆៅ រឿង​ណា​ល្អៗ​មិន​សូវ​ចេះ​សរ​សើរ​លើកដៃ​លើក​ជើងទេ តែ​បើ​ទើស​ចិត្ត​ដឹង​តែ​និយាយ​ប្រាវៗ​ហើយ ។ តែ​ក្រៅ​ពី​ភាព​ឆ្លាត​វៃ​ ប៉ិន​ប្រសប់ឆាប់​យល់​ការ នាងឈឺ​ឆ្អាល​​ជួយ​គេ ហើយ​ជា​ពិសេស​ជួយដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ឱ្យ​មនុស្ស​ដែរ ។

ឃាតករមុខក្រហម

ជាប្រលោមលោកស៊ើបអង្កេតនិពន្ធដោយអ្នកនិពន្ធជនជាតិអង់គ្លេស អារ៍ធ័រ ខូណាន់ ដូយ្លិ៍ ។ នេះជាការចេញដំបូងនៃតួអង្គ ស៊័រឡក់ ហូមល៍ និងលោកដុកទ័រ វ៉ាត់សុន ដែលជាតួអង្គភ្នាក់ងារស៊ើបអង្កេតដ៏ល្បីល្បាញ ពេញពិភពលោក ។

ឆ្មា និងស្នេហាត្រីកោណ

សូហ្សូស្រលាញ់​ឆ្មា​​លីលីខ្លាំងណាស់ គឺស្រលាញ់ជាងប្រពន្ធទៅទៀត ជាក់ស្ដែងពេលប្រពន្ធ​ដើមត្រូវបណ្ដេញចេញពីផ្ទះ ក៏គេមិនខ្វាយខ្វល់ដែរ ។ ថ្ងៃមួយ ប្រពន្ធទីពីរទទួលសំបុត្រមួយ ដែលធ្វើឱ្យនាងចាប់ផ្ដើមប្រចណ្ឌនឹងឆ្មា ។ ​​​ដើម្បីបង្ហាញ​ភាព​ស្មោះ​នឹង​ប្រពន្ធ​ចុង​ សូហ្សូត្រូវ​លះបង់លីលីទាំង​ឈឺ​ចាប់ តាមបំណងប្រពន្ធដើមដែលសង្ឃឹមថា ឆ្មាអាចទាក់ទាញប្ដីមករកនាងវិញ...

វិមានអាទិទេព

សៀវភៅ​ «វិមានអាទិទេព» ជាស្នាដៃនិពន្ធអក្សរសិល្ប៍ដំបូងគេ (បែបប្រវត្តិសាស្ត្រ) ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងអតីតរាជធានី ឆោក គគ៌្យ​រ (កោះកេរ) និងរាជ្យព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៤ ព្រមទាំងរឿងរ៉ាវដែលបានកើតឡើងនាដើមសតវត្សរ៍ទី១០ សម័យមហានគរ។

បុរសឈុតពណ៌ស ភាគ១

មានតែរឿងពីរយ៉ាងគត់ដែលខ្ញុំដឹងពីគេ... ទីមួយគេជាបុរសក្នុងឈុតពណ៌ស... ហើយទីពីរ គេមានឈ្មោះថា... “តារាវុធ” ជីវិតជាអ្នកឌីហ្សាញន័រសម្លៀកបំពាក់ដ៏សាមញ្ញម្នាក់ ចាប់ផ្តើមប្រែប្រួល រញ៉េរញ៉ៃ ចាប់ពីថ្ងៃដំបូងដែលបុរសម្នាក់ស្ថិតក្នុងឈុតសម្លៀកបំពាក់ពណ៌ស ប្រាកដខ្លួនឡើង នៅចំកណ្តាលបន្ទប់អាផាតមិនតូចរបស់ខ្ញុំ...ជាមួយហេតុផលមួយឃ្លាថា ការណ៍ដែលគេមកនេះ គឺដើម្បីជួយខ្ញុំ។

បុរសឈុតពណ៌ស ភាគ២

ជីវិតប្រៀបដូចជាជារូបផ្គុំ បណ្តុំនៃបទពិសោធជាច្រើន ឆ្លងកាត់មួយដំណាក់កាល ហាក់ដូចជារកបានរូបផ្គុំមួយបំណែកដាក់ចូលទៅក្នុងប្រឡោះទទេស្អាតមួយ ហើយយើងក៏ត្រូវស្វែងរកបំណែកថ្មីមួយទៀតជាបន្តបន្ទាប់។ និយាយដោយស្មោះត្រង់ចុះ ការនិពន្ធប្រលោមលោករបស់ខ្ញុំ ពុំមែនជាការផ្គុំដែលល្អឥតខ្ចោះគ្មានចំណុចទាស់ទេ តែខ្ញុំបែរជាស្វែងរកចំណុចខ្វះខាត ដើម្បីអាចស្វែងរករូបផ្គុំឱ្យបានត្រឹមត្រូវទៅវិញ។ តាំងពីចាប់ផ្តើមនិពន្ធកំណត់ហេតុពណ៌ស្វាយ ភាគមួយ ខ្ញុំពុំដែលគិតសោះថានឹងមានភាគ២។ តែដោយសារការស្វែងរកចំណុចខ្វះខាតនោះ នាំឱ្យខ្ញុំអាចស្វែងរកភាគ២ ក៏ឡើងជាភាគបី និងភាគ៤ទៀត។ តែប្រសិនបើខ្ញុំរង់ចាំទាល់តែអាចរកឃើញគ្រប់បំណែកផ្គុំ ទើបចាប់ផ្តើមដើរនោះ ខ្ញុំប្រហែលជាមិនអាចមកដល់ទីនេះទេ។ និយាយជារួម សូម្បីតែសៀវភៅដែលមិត្តអ្នកអានកំពុងកាន់នឹងដៃក្នុងពេលនេះ គឺសុទ្ធតែជាសមទ្ធិផល ដែលកើតឡើងចេញពីការស្វែងរកចំណុចខ្វះខាតខ្លួនឯង ហើយរកកន្លែងបំពេញវាស្របពេលដែលក្លាហានបោះជំហានទៅមុខម្តងបន្តិចៗ ប្រកបដោយក្តីអំណត់។ ដំណើរនេះធ្វើឱ្យខ្ញុំអាចរកឃើញថា វាមានសេចក្តីសុខម្យ៉ាងបង្កប់នៅក្នុងភាពអត់ធ្មត់ ហើយក៏មានសម្រស់ម្យ៉ាងស្ថិតនៅក្នុងការដើរទៅមុខសន្សឹមៗ តាមល្បឿនរបស់យើង ដោយមិនប្រញាប់ប្រញាល់តាមលោកិយ ដ្បិតអីការដើររបស់យើងម្នាក់ៗ មានជំហាន និងល្បឿនខុសៗគ្នា។ អ្នកខ្លះក៏អាចនិពន្ធចប់មួយរឿងក្នុងមួយខែ ខ្លះក៏ឡើងទៅដល់មួយឆ្នាំ។ ការប្រៀបធៀប បានត្រឹមតែដាក់សម្ពាធឱ្យយើងតែប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះស្របពេលដែលការសម្រេចគោលដៅ ជារឿងសំខាន់ ការទទួលស្គាល់ល្បឿនរបស់ខ្លួនឯង ក៏ជារឿងសំខាន់ដែរ។ ការដើរដោយស្គាល់ល្បឿនខ្លួនឯង ធ្វើឱ្យយើងអាចដើរបានយូរ និងមិនងាយហត់ រត់តាមអ្នកដទៃ។ ទីបំផុត ការដើរយឺតៗរបស់ខ្ញុំ បានមកដល់គោលដៅហើយ។ សៀវភៅទីបួននេះគឺជាលទ្ធផលនៃការស្វែងរកបំណែកផ្គុំថ្មី ដើម្បីបំពេញសិល្បៈនៃភាពស្រមើស្រមៃរបស់ខ្ញុំ ហើយក៏ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការរបស់មិត្តអ្នកអានដែលស្រឡាញ់សិល្បៈស្រមើស្រមៃមួយនេះផងដែរ។ សង្ឃឹមថាភាគបន្ត នៃបុរសឈុតពណ៌ស នេះគឺជាអនុស្សារីយ៍ថ្មី បំពេញក្តីសុខអ្នកអាន ដែលបានរួមដំណើរជាមួយខ្ញុំតាំងពីដើមមក។

ខុសព្រោះព្រះ

រឿងខ្លីចំនួន ១១ ចូលខ្លួនមករៀបរាប់ពីដំណើរជីវិតរបស់លោក ជុត ខៃ (និងក្រុមគ្រួសារ) ពេលរបបខ្មែរក្រហមផុតរលត់ទៅ ពីដំណើរចេញទៅជំរំជនភៀសខ្លួននៅឆ្នាំ ១៩៧៩ និងពិជីវិតរបស់ខ្មែរនៅស្រុកបារាំង។

អស្ដង្គតនៃប្រជាជាតិមួយ ភាគ២

សក្ខីភាពបែបប្រវត្តិសាស្ត្រនេះបង្ហាញពីទិដ្ឋភាពក្នុងភូមិភាគបូព៌ានៃប្រទេសកម្ពុជា ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៧៦ និង៧៧ តាមរយៈដំណើរជីវិត ក្រុមគ្រួសារលោក ជុត ខៃ និងប្រជាជនខ្មែរដទៃទៀត ។