វិមានអាទិទេព

កំណត់ហេតុពណ៌ស្វាយ​ ភាគ១

ទំព័រសៀវភៅប្រៀបដូចទំព័រជីវិតដែលលាក់ទុកនូវអាថ៌កំបាំងរាប់មិនអស់ គ្រប់យ៉ាងចាប់ផ្តើមឡើងដោយចង្វាក់រាំដ៏ស្និទស្នាល សំឡេងតូរតន្រ្តីដ៏ពិរោះ ជាមួយនឹងកែវភ្នែកស្នេហាដ៏ផ្អែមល្ហែម។ ខ្ញុំហាក់ដូចជាកំពុងស្ថិតនៅក្នុងអារម្មណ៍មួយដ៏ស្រពិចស្រពិលរហូតដល់មិនដឹងថាខ្ញុំកំពុងស្ថិតនៅក្នុងការយល់សប្តិ ឬក៏ជាការពិត។ គេប្រៀបដូចជាស្រមោលដ៏ចម្លែកដែលអន្ទោលតាមខ្ញុំគ្រប់ទីកន្លែង ខ្ញុំអាចស្តាប់ឮសម្លេងបេះដូងរបស់គេគ្រប់ពេលវេលា ខ្ញុំពិតជាចង់ដឹងខ្លាំងណាស់ថាគេជានរណា? សៀវភៅកំណត់ហេតុពណ៌ស្វាយបាននាំផ្លូវឱ្យខ្ញុំបានជួបនឹងគេជាថ្មីម្តងទៀតដោយសារកម្លាំងអធិដ្ឋានដ៏អស្ចារ្យដែលគ្មានឥទ្ធិពលអ្វីអាចមកបំបែកពួកយើងបានឡើយ។

អាពាហ៍ពិពាហ៍ក្រាលឈាម

សោកនាដកម្ម មួយបានកើតឡើងនៅក្នុងពិធីមង្គលការរបស់កូនកំលោះក្រមុំមួយគូដែលធ្វើឱ្យគ្រប់គ្នានៅក្នុងពិធីរន្ធត់ជាខ្លាំង។ ជាអកុសលកន្យាជាកូនក្រមុំ និងជាមនុស្សសំខាន់ក្នុងពិធីបែរជាត្រូវដេកស្ដូកស្ដឹងនៅលើថ្លុកឈាមក្រហមច្រាលទៅវិញ។

បុរសឈុតពណ៌ស ភាគ២

ជីវិតប្រៀបដូចជាជារូបផ្គុំ បណ្តុំនៃបទពិសោធជាច្រើន ឆ្លងកាត់មួយដំណាក់កាល ហាក់ដូចជារកបានរូបផ្គុំមួយបំណែកដាក់ចូលទៅក្នុងប្រឡោះទទេស្អាតមួយ ហើយយើងក៏ត្រូវស្វែងរកបំណែកថ្មីមួយទៀតជាបន្តបន្ទាប់។ និយាយដោយស្មោះត្រង់ចុះ ការនិពន្ធប្រលោមលោករបស់ខ្ញុំ ពុំមែនជាការផ្គុំដែលល្អឥតខ្ចោះគ្មានចំណុចទាស់ទេ តែខ្ញុំបែរជាស្វែងរកចំណុចខ្វះខាត ដើម្បីអាចស្វែងរករូបផ្គុំឱ្យបានត្រឹមត្រូវទៅវិញ។ តាំងពីចាប់ផ្តើមនិពន្ធកំណត់ហេតុពណ៌ស្វាយ ភាគមួយ ខ្ញុំពុំដែលគិតសោះថានឹងមានភាគ២។ តែដោយសារការស្វែងរកចំណុចខ្វះខាតនោះ នាំឱ្យខ្ញុំអាចស្វែងរកភាគ២ ក៏ឡើងជាភាគបី និងភាគ៤ទៀត។ តែប្រសិនបើខ្ញុំរង់ចាំទាល់តែអាចរកឃើញគ្រប់បំណែកផ្គុំ ទើបចាប់ផ្តើមដើរនោះ ខ្ញុំប្រហែលជាមិនអាចមកដល់ទីនេះទេ។ និយាយជារួម សូម្បីតែសៀវភៅដែលមិត្តអ្នកអានកំពុងកាន់នឹងដៃក្នុងពេលនេះ គឺសុទ្ធតែជាសមទ្ធិផល ដែលកើតឡើងចេញពីការស្វែងរកចំណុចខ្វះខាតខ្លួនឯង ហើយរកកន្លែងបំពេញវាស្របពេលដែលក្លាហានបោះជំហានទៅមុខម្តងបន្តិចៗ ប្រកបដោយក្តីអំណត់។ ដំណើរនេះធ្វើឱ្យខ្ញុំអាចរកឃើញថា វាមានសេចក្តីសុខម្យ៉ាងបង្កប់នៅក្នុងភាពអត់ធ្មត់ ហើយក៏មានសម្រស់ម្យ៉ាងស្ថិតនៅក្នុងការដើរទៅមុខសន្សឹមៗ តាមល្បឿនរបស់យើង ដោយមិនប្រញាប់ប្រញាល់តាមលោកិយ ដ្បិតអីការដើររបស់យើងម្នាក់ៗ មានជំហាន និងល្បឿនខុសៗគ្នា។ អ្នកខ្លះក៏អាចនិពន្ធចប់មួយរឿងក្នុងមួយខែ ខ្លះក៏ឡើងទៅដល់មួយឆ្នាំ។ ការប្រៀបធៀប បានត្រឹមតែដាក់សម្ពាធឱ្យយើងតែប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះស្របពេលដែលការសម្រេចគោលដៅ ជារឿងសំខាន់ ការទទួលស្គាល់ល្បឿនរបស់ខ្លួនឯង ក៏ជារឿងសំខាន់ដែរ។ ការដើរដោយស្គាល់ល្បឿនខ្លួនឯង ធ្វើឱ្យយើងអាចដើរបានយូរ និងមិនងាយហត់ រត់តាមអ្នកដទៃ។ ទីបំផុត ការដើរយឺតៗរបស់ខ្ញុំ បានមកដល់គោលដៅហើយ។ សៀវភៅទីបួននេះគឺជាលទ្ធផលនៃការស្វែងរកបំណែកផ្គុំថ្មី ដើម្បីបំពេញសិល្បៈនៃភាពស្រមើស្រមៃរបស់ខ្ញុំ ហើយក៏ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការរបស់មិត្តអ្នកអានដែលស្រឡាញ់សិល្បៈស្រមើស្រមៃមួយនេះផងដែរ។ សង្ឃឹមថាភាគបន្ត នៃបុរសឈុតពណ៌ស នេះគឺជាអនុស្សារីយ៍ថ្មី បំពេញក្តីសុខអ្នកអាន ដែលបានរួមដំណើរជាមួយខ្ញុំតាំងពីដើមមក។

លម្អងព្រិលពន្លឺ

នាងធ្លាប់គិតថា បើទោះបីជាគ្មានវត្តមានរបស់នាងក៏មិនអីដែរ ព្រោះគ្រប់គ្នាមិនធ្លាប់ទុកនាងក្នុងក្រសែភ្នែកស្រាប់ទៅហើយ ប៉ុន្តែគេបានធ្វើឲ្យនាងដឹងថា វត្តមានរបស់នាងមានតម្លៃៗរហូតគេអាចលះបង់សូម្បីជីវិតរបស់គេដើម្បីឲ្យនាងមានវត្តមានរស់។

នៅថ្ងៃដែលយើងរៀបការ

ពួកយើងរៀបការទៅ សំឡេងរបស់គេបន្លឺឡើង ពេញនៅក្នុងសោតវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំសូមស្បថថាទោះបីជាប៉ុន្មានរយពាន់ថ្ងៃខែ តទៅមុខទៀត ខ្ញុំក៏នៅតែចងចាំសំឡេងដ៏ផ្អែមល្ហែមរបស់គេមួយឃ្លានោះដែរ។

ត្បូងរំដួលចុងក្រោយ

ត្បូងរំដួលនោះគឺខ្ញុំទទួលបានពីស្តេចភុជុង្គនាគផ្ទាល់ វាប្រាកដណាស់ថាជាភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំដែលត្រូវធ្វើ ដើម្បីជួយសង្គ្រោះ ពង្សសាវតានាគ។ “ជឿគ្នាទៅ! ឯងលាដៃឡើងមក” កញ្ចានាហាក់ជឿជាក់ ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តភ្លាមៗ។

ស្នេហាខណ្ឌចប់

ខ្ញុំបង្ហាញខ្លួននៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សជាច្រើន អ្នកខ្លះក៏ស្អប់ខ្ញុំ ហើយមានមនុស្សមួយចំនួនក៏ចូលចិត្តខ្ញុំ។ខ្ញុំនៅក្នុងការចងចាំរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នា គ្រាន់តែក្នុង​សណ្ឋានៗខុសៗគ្នា។ ពេលខ្លះវាមានទាំងភាពសប្បាយរីករាយ ក្ដីសុខ ទុក្ខសោក សេចក្ដីឈឺចាប់។

ប្រលោមចិត្តភាគ ១

សញ្ញាចតុអង្គ

លោកដុកទ័រ វ៉ាត់សុន និងលោក ស៊័រឡក់ ហូមល៍ ទទួលកញ្ញា ម៉រស្តែន ដែលមកពិគ្រោះយោបល់ព្រោះនាងជួបនឹងរឿងចម្លែកៗ ៖ ឪពុកនាងបានបាត់ខ្លួនយ៉ាងអាថ៌កំបាំងជាង១០ឆ្នាំមកហើយ ។ ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយ នាងទទួលគជ់ល្អវិសេសអស្ចារ្យ មួយឆ្នាំមួយគ្រាប់ៗពីជនអនាមិកម្នាក់ ។

ទីក្រុងអស្ដង្គត

ដើម្បីចងក្រងកំណត់ត្រា​ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ អាននៀ និងមិត្តរបស់នាងបានធ្វើដំណើរទៅចក្រាវា័នដែលជាបេះដូងនៃទីក្រុង ប៉ុន្តែអ្វីដែលនាងនឹកស្មានមិនដល់​ គឺនាងបានក្លាយជាចំណែកមួយនៃករណីឃាតកម្ម ក្នុងនាមជាជនសង្ស័យ!

កោះបិសាច

“កោះបិសាច” ដែលខ្ញុំបានរៀបរៀងឡើងនេះ មានលក្ខណ ៦២ ប្លែកពីបទនិពន្ធអក្សរសិល្យ ដែលយើង ឆាប់បានសាល់ នៅសម័យ និពន្ធ ខ្ញុំចាត់ទុករឿងនេះថា ជារឿងនិទាន មួយបែបដែរ ទោះបី របៀបនិពន្ធ រចនាបទនៃបទនិពន្ធ មានលក្ខណ:ប្រហាក់ប្រហែល នឹង ប្រលោមលោកទី១ របស់ខ្ញុំ មិនដូច របៀបរឿងនិទាន ដែលយើង ធ្លាប់អាន ធ្លាប់ស្គាល់ក្តី ផង ( nouvelle) ប្រហាក់ប្រហែល នឹង រឿងបុរាណផង ។

នរក្ស

​​ព្រោះនរក្ស គឺ ស សស្អាត មិនអាចយកពណ៌ពីមនុស្សណាមកប្រឡាក់បានឡើយ។ ស្នេហាដែលគេបានផ្ដល់ឲ្យខ្ញុំ វាហាក់នាំយក ស ចេញពីខ្ញុំ ដូច្នោះទើបខ្ញុំត្រូវធ្លាក់ នរក ដូចពេលនេះ? ប៉ុន្តែខ្ញុំប្រឡាក់ពណ៌ដ៏ល្អបំផុតពណ៌ដែលគេឲ្យមកខ្ញុំ។